Asperger

        Asperger        Carlos. Educación Especial.

   Na miña clase había una rapaza con necesidades especiais. E…Bueno, era unha máis. A profesora integrouna tan ben, que aprendemos en valores, para axudala, para coidala. Todo foi tan enriquecedor que en ningún momento pensei que me puidese perxudicar ou que fose máis lento, para nada, era todo o contrario.

   Anos mais tarde descubrín que a miña compañeira tiña o síndrome de Asperger, non era una enfermidade, senón un trastorno, tanto de comunicación social como de flexibilidade no seu comportamento. Agora entendo, que en ocasións, non comprendía as nosas bromas, chistes ou sarcasmos. Parecía ausente. Iso sí, cando un tema despertaba o seu interés, tiña unha habilidade  extraordinaria para desenrolar a actividade dunha maneira tan imaxinativa que a su voz quedaba acompañada do silencio de todos.

    Todo foi moi sinxelo, porque a nosa profesora fíxonos reflexionar. Utilizar unha  linguaxe sinxela e concreta, sin dobre sentido, dixera. Comprender e respetar a importancia das súas rutinas, pois iso, dalle  seguridade. O seu comportamento non é caprichoso só reflicte unha forma distinta de desenvolverse. Aínda  recordo todas  aquelas palabras, en realidade,  dicían de non impoñer únicamente o noso criterio ou a nosa  maneira de mirar as cousas.

   Agora escoito que figuras como Einstein, Bill Gates.....eran Asperger, quen sabe si algún día a verei na televisión agradecendo o labor daquella profesora.

  Asperger era só unha etiqueta, a educación inclusiva ensina a rapazas e rapaces dende a diferenza, todos sumamos, que bonito é aprender cos  demáis.